Wai-o-Tapu en de meren

Met nog een heerlijk dagje zonder verre reisplannen gingen we toch nog aardig op tijd op pad naar Wai-o-Tapu, een vulkanisch/geiserpark ten zuiden van Rotorua. Het was prachtig weer en 'gelukkig' niet eens zo koud als de vorige ochtend. We zijn hier dan ook alleen nog korte broeken gewend... Om kwart over 10 stipt zou de lady Knox geiser spuiten. Althans, met een soort detergens zou dat worden opgewekt. Ze spuit ook wel spontaan, maar elke 24-72 uur ofzo en dat is natuurlijk niet zo leuk voor de toeristen, haha.
Een meneer vertelt het verhaal vooraf over de gevangenen die er werkten en eind van de dag zichzelf en hun kleren daar aan het wassen waren en door de zeep de oppervlaktespanning van de 2 onderliggende warmwaterbronnen hadden laten verlagen. Beide bronnen, die van verschillende temperatuur waren, werden daardoor gemengd en er ontstond daardoor een explosie. Dat doen ze nu dus dagelijks na. Maar wel mooi om te zien!

Daarna in 2 uur een tochtje van 3km door het park gelopen langs allerlei zwavelgrotten, stomende/kokende modderpoelen en andere geothermische verschijnselen. Toch wel bijzonder om te zien!

's Middags op zoek naar het blauwe meer om eindelijk dan toch te kunnen zwemmen. Pepijn durfde uiteindelijk toch niet verder dan z'n middel, want heel warm was toch wel anders. Bovendien had hij kano's gezien, dus nu wilde meneer toch liever kanoën. Dat gingen we natuurlijk niet doen, tot grote teleurstelling van Pepijn. Joris was echter het water in aan het kruipen en heerlijk aan het spetteren en met modder aan het spelen, dus die vermaakte zich uitstekend.

Op de terugweg nog met wat moeite het uitkijkpunt gevonden op tegelijkertijd het blauwe als het groene meer, met alle verschillen. Mooi!

Op de terugweg de tip van Mick en Teresa opgevolgd en pasta gehaald bij Leonardo's. Dat heerlijk opgegeten in de eetkamer van de B&B waarna we in de cinema een filmpje hebben gekeken. Het duurde even voordat de popcorn klaar was omdat ik even niet had bedacht dat popcorn maken en koffie zetten misschien niet samengaat als er ook nog een koelkast is aangesloten op hetzelfde stopcontact. Uiteindelijk was het toch wel erg leuk om zo met z'n vieren in die zaal te zitten (met een overigens vreselijk slechte versie van Robin Hood, maar Pepijn vond het gelukkig prachtig!)

's Avonds opnieuw aan de bar bij Mick en Teresa bedacht dat we de volgende ochtend eerst nog naar het Agrodome zouden gaan voor we naar ons allerlaatste vakantiehuisje in Cooks Beach zouden vertrekken. Het einde van de vakantie nadert nu toch wel echt...